Dauðans alvara...

Smá fréttir.

Jæja þá er annar stór dagur liðin....heimasætan átti afmæli á sunnudaginn varð 15 ára Smile Þann daginn var skroppið í sveitina og nýja barnið hennar sótt.... kisi litli er kominn.

Það var dálítið spaugilegt að koma heim með kettlinginn. Hundarnir urðu svakalega forvitnir fyrst en svo varð stóri veiðihundurinn hræddur við kisu og litla Íslenska tíkinn alveg brjáluð út í þetta fyrirbæri....hahahaha... en núna er allt að róast og að komast sátt á samveruna.

Ragnar er búin að vera með einhverja flensulufsu svona líkt og aðrir landsmenn. En er á sínum stað og heldur áfram sinni vinnu þar.

Skólin hjá mér kominn á fullt og ég kvarta ekki yfir því að hafa ekki næg verkefni...púfff... en þetta er lokaárið og mjög spennandi ár. Margt spennandi að gerast í náminu Smile

Við mæðgur tókum okkur svona stelputíma í gær...Skruppum í Smáralindina og fengum okkur að borða saman áður en við fórum í bíó. Svo loksins er ég búin að sjá mamma mia myndina. Hún var bara dásamleg, held ég hafi sjaldan hlegið eins innilega um dagana og er enn að hlægja. Við vorum svo upprifnar af stemmingu eftir myndina að við skunduðum beint og versluðum diskin með músikinni svo við gætum nú tjúttað í bílnum á heimleiðinni. Þarna vorum við mæðgur tvær í bílnum með músikina á fullu og sungum hástöfum og dilluðum okkur á leiðinni heim. Komum syngjandi inn og héldum áfram í gærkvöldi. Feðgarnir sem voru heima vissu ekki hvað hafði komið fyrir okkur Whistling